Gelukkig fladdert dit klein geaderd witje rond de tulpen en vergeet-mij-nietjes en niet rond mijn koolplantjes. Want als daar eitjes op worden afgezet vreten de rupsen van het witje de koolplant helemaal kaal. Op dit moment geniet ik nog maar even van de schoonheid van dit vlindertje, met zijn prachtige pastelkleuren en grijs bestoven aderen, zonder me druk te maken over mijn oogst. Als het geaderd witje even zijn vleugels openklapt dan zie je twee vleugelstippen. Soms zitten ze met hun vleugels gespreid, maar iets omhoog. Het zonlicht reflecteert dan via hun witte vleugels op het donkere lijfje waardoor dat sneller opwarmt. Zonne-energie in optima forma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten