Roestende ransuil

In de winter roesten (rusten) ransuilen vaak in grotere groepen, 10 of 20 van deze vogels bij elkaar is dan geen uitzondering. Verscholen tussen de takken, het liefst in coniferen zodat niemand ze ziet, dutten ze de hele dag. Deze ransuil heb ik afgelopen zomer gefilmd. De uil zal in een appelboom bij vrienden en ik filmde vanuit het huis om het dier niet te verstoren. Op een gegeven moment werd zijn interesse toch gewekt over wat ik daar binnen stond te doen. De uil buigt zich aandachtig voorover en blijft me nieuwsgierig aanstaren. Wie bekijkt wie in de film? De meeste vogels hebben ogen die niet kunnen bewegen, zoals wij onze ogen naar links en rechts kunnen laten kijken terwijl we ons hoofd stil houden. De oplossing voor de vogel zit in een wendbare nek, waardoor hij achterom kan kijken zonder zijn lijf te bewegen. Uilen zijn daar bijzonder goed in en kunnen hun kop meer dan 180 graden draaien.

Uilen gaan 's nacht op jacht naar voedsel. Ze lokaliseren hun prooien op het gehoor maar hebben ook speciale aanpassingen aan hun ogen. Een korte brandpuntsafstand zorgt ervoor dat weinig licht verloren gaat. Het netvlies heeft veel lichtgevoelige cellen (de zogenaamde staafjes), en krachtige oogspieren laten het oog snel scherp stellen. In tegenstelling tot veel andere vogels, die ogen aan de zijkant van hun kop hebben, kijken beide ogen van de uil naar voren, waardoor ze goed diepte kunnen zien en afstanden goed kunnen inschatten. De borstels rond de snavel zijn trouwens ook gevoelig, een beetje zoals de snorharen van zoogdieren. Al met al ziet zo'n uil dus een stuk beter dan de mens. Maar wij winnen het weer op smaakzin. Vogels hebben maar 25-70 smaakpapillen en wij 10.000. Dus echt genieten van de smaak van zijn eten zal de vogel niet. Waarschijnlijk dient de smaakzin bij vogels alleen om het juiste voedsel te selecteren.

Slapeloze nachten

Vanuit de wilg bij ons slaapkamerraam klonk om de paar seconden een klagelijk geluid. Het begon zo rond half 12 's avonds en duurde tot de vroege ochtend. Het was niet bepaald een wiegeliedje. Een half doorwaakte nacht verder ging ik maar eens op zoek naar de oorzaak van het geluid. Het blijkt de roep van jonge ransuilen te zijn, die net het nest verlaten hebben. Op zich is het dus goed nieuws dat er in het park tegenover ons huis een succesvol ransuilennest is geweest. Minstens één ransuiltje zat in 'onze' boom, maar er klonken ook geluiden van verder weg. Het geluid draagt ver en schijnt op 1 km afstand nog te horen te zijn. Waarschijnlijk ben ik niet de enige die er wakker van heeft gelegen.....
In het filmpje hoor je het geluid (er is geen ransuil te zien in beeld). Herken je het geluid en heb je het deze zomer ook gehoord? Laat dan een bericht achter op deze site met vermelding van je woonplaats.