Word wildspotter

Faunapassages zijn voorzieningen die gemaakt worden om dieren makkelijker van het ene gebied naar het andere gebied te laten gaan. Meestal zijn het tunnels waardoor dieren geen wegen over hoeven te steken. Dat is veiliger voor mens en dier. Door middel van camera's wordt bekeken welke dieren er langs komen. Het is natuurlijk een behoorlijk klusje om uit te zoeken wat er allemaal langs komt. Daarbij wordt nu de hulp van het publiek ingeroepen. Op de wildspotterwebsite kun je bekijken welke dieren gebruik maken van de faunapassages. Als je inlogt kun je bovendien helpen met het determineren van de dieren (vaststellen om welke soorten het gaat). Aan een wildspotterproject in Overijssel hebben 1400 mensen meegedaan, en het bleek dat 98% van hun determinaties correct waren. Heb je zin om mee te helpen, kijk dan op www.wildspotter.nl

Reeën, maar niet in het Groene Hart

 

Volgens de laatste schattingen zijn er zo’n 100.000 reeën in Nederland. Op elke 170 mensen leeft er dus één ree in ons land. Maar in het Groene Hart gaat dat niet op. Op de verspreidingskaart, gemaakt door de Zoogdiervereniging, zien we de dat reeën in het Groene Hart nauwelijks voorkomen. Wegen met geluidsschermen vormen onoverkomelijke barrières, maar meer nog past de vegetatie in het Groene Hart niet in het dieet van de ree. Een ree is een kieskeurige knabbelaar. Ze houden van een gevarieerd landschap waar ze kunnen snoepen van verschillende kruiden in het grasland, knapperige en sappige boomknoppen, braamblad, eikels en andere zaden. Een ree zul je niet heel lang stil zien staan, ze verplaatsen zich constant om allerlei soorten voedsel tot zich te nemen. In het Groene Hart vinden ze dat niet. Dat landschap wordt gedomineerd door één soort gras: raaigras. En hun maag is niet ingesteld op zo’n eenzijdig dieet. Ze krijgen er zelfs diarree van. Daarnaast vinden ze in de weidse polder ook te weinig dekking. Reeën herkauwen hun voedsel en hebben rust nodig. Meerdere keren per dag liggen ze rustig onder een boom of in de dekking van struikgewas. Zulke rustplaatsen herken je aan een ovale plek kale aarde waar de reeën bladeren hebben weg geschraapt.  Soms vind je er nog haren in. Die hebben, als je goed kijkt, een miniem gegolfd patroon. Om reeën te spotten zijn we naar de Amsterdamse Waterleidingduinen gegaan.

Maar ook daar wordt de ree een zeldzaamheid. Ze worden verdrongen door de talrijk aanwezige damherten met hun grote voedselbehoefte. Maar we hadden geluk, we zagen drie reegeiten fourageren in het bos en later konden we waarnemen hoe ze gingen rusten tussen de verdorde varens. Een dag met een gouden randje! Op de site van de Zoogdiervereniging vind je meer informatie over de ree. Er is overigens nogal eens discussie over 'de ree' vs. 'het ree' (dat laatste is vooral jagersterminologie). Volgens Van Dale mag het allebei.