Oehoes in beeld

Met iets meer dan 20 broedparen is de oehoe een zeldzame verschijning in ons land. Een maand of twee geleden waren we met de Alphense vogelwerkgroep in Limburg, onder andere om op zoek te gaan deze imposante uilensoort. Met zijn hoogte tussen de 60 en 70 centimeter (mannetjes zijn iets kleiner dan de vrouwtjes) is deze uil twee keer zo groot als de ransuil. De oehoe vertoeft bij de Sint Pietersberg (Maastricht) in een mergelgroeve. Hoewel we alle wanden met meerdere telescopen hebben afgespeurd lieten de uilen zich niet zien. Waarschijnlijk zaten ze in een van de holtes wat te dutten. Om toch een idee te krijgen van het leven van de oehoe, kijk ik af en toe naar een webcam uit Letland (klik hier om naar de site van deze cam te gaan). De foto's bij dit blog zijn screenprints van de webcam die ik met mijn telefoon heb gemaakt.

De uil broedde aanvankelijk op de grond, maar die nesten waren niet succesvol. Er is toen een kunstmatig platform aangelegd en daarop brengt de oehoe sinds 2013 wel jongen groot. Deze uilen blijven doorgaans hun hele leven in hetzelfde territorium. Uitgevlogen jongen zoeken een eigen plek, op zo'n 80 kilometer van het ouderlijk nest. Maar er zijn ook jonge oehoes die meer dan 300 km verderop gaan 'wonen'. In het Letse nest zijn drie jongen geboren. Dat je er op de foto's maar twee ziet, komt doordat het derde jong door de andere twee onder de voet wordt gelopen, ze zitten zowat bovenop het kleinere kuiken. Vanochtend werden ze gevoerd en de jongste spruit kon, zolang ik keek althans, geen hapje bemachtigen. Het wordt nog spannend of deze het redt dus. Later in de ochtend lagen ze te soezen in het nest, moeder legde af en toe beschermend een vleugel om hen heen.

De eieren worden meestal in maart gelegd. Na ruim een maand broeden komen de kleintjes ter wereld. Na 2,5 maand kunnen ze vliegen en na drie tot vijf maanden kunnen ze op eigen benen staan, dan kunnen ze zelf jagen namelijk. Zo'n webcam is mooi, maar toch hoop ik deze uil nog eens live te spotten in ons land.