De dag begon behoorlijk mistig, maar een uurtje na zonsopgang kleurde de zon de grauwe wereld naar een zacht oranje tint. In de vroege ochtend zijn er nog weinig mensen in het park en daar maakten de ooievaar, meeuw en fazant nog even gebruik van om ongestoord over het gras te lopen. Terwijl de zon hoger klom beroerde ze de frisse nieuwe bladeren; lentegroen is wat mij betreft de mooiste kleur groen die er is.
Veldesdoorn; lentegroen is de mooiste kleur
Terwijl ik stond te filmen vertelde een wandelaar me dat de nijlganzen waren gezien met kleintjes. Naar verluid waren het er zeven, maar inmiddels was de familie gereduceerd tot vier kuikens. Ik besloot polshoogte te nemen en zag de nijlganzen inderdaad met vier donsbolletjes langs de waterkant lopen. Het was nogal druk op het fietspad en ook de honderuitlaters liepen af en aan. Ik stond nog op flinke afstand toen moeder gans besloot dat de drukte te veel van het goede was; ze riep de kuikens op om onder haar veren te kruipen. Vader gans ging op de wieken, geen idee waar naar toe. Ik naderde de ganzen maar kwam niet te dichtbij. Het wachten begon. De mevrouw die me tipte had haar wandelrondje gemaakt en vroeg of ik de kuikens al gespot had; 'als je maar lang genoeg wacht komen ze wel weer te voorschijn'. Het was best fris om stil te staan, ondanks mijn plekje in de zon. Op een gegeven moment piepte er een koppie tussen moeders veren uit.
Nijlgans met jong
Schattig hoe het beestje in de rondte keek. Als snel was dat moment voorbij en werd mijn geduld weer op de proef gesteld. Een nieuwe poging: een kuiken keek op en kroop onder het verenkleed uit, liep naar moeders borst en verdween daar weer in de beschutting. Inmiddels keerde vader terug en nam de tijd om ochtendtoilet te maken. In de omgeving was de rust weergekeerd, 'n enkele wandelaar of fietser passeerde nog maar. Moeder gans besloot dat het zo wel weer kon en de kleintjes kropen één voor één onder het verendek uit. Ze deden zich meteen tegoed aan het gras en pikten in de rondte. Om aan hun voedselbehoefte te voldoen moeten ze zowat de hele dag eten. De kuikens van nijlganzen zijn nestvlieders, dat wil zeggen dat ze na de geboorte het nest meteen verlaten en op hun eigen pootjes kunnen staan. Ze kunnen dan nog niet vliegen en zijn dus nog wel kwetsbaar. Na twee tot twee-en-een-halve maand zijn ze vliegvlug en kunnen ze hun vleugels uitslaan.
Bekijk het filmpje van deze extra Hemelvaarteditie door hier te klikken.
2 opmerkingen:
Prachtig! Ook de muziek!
Ik zit al weken te wachten op jonge zwaantjes in een rietnest langs de Maas. Volgens mij lopen ze "achter"
De zwanen zijn volgens mij hier ook nog niet zo ver.... Groetjes!
Een reactie posten