Zwangere kikkers

Ook in en rond het water zijn de lentesignalen niet te missen. Kleine watersalamanders zijn op liefdespad. Daarover schreef ik al eens in mijn blog van 16 mei 2017. In mijn tuinvijver verschijnen ook de vrouwtjeskikkers met hun opgezwollen buiken, vol met eitjes. Ze wachten op een mannetje dat hun eitjes bij het verlaten van hun lichaam kan bevruchten. Dan ontstaat er een klomp kikkerdril, dat aan de oppervlakte van het water blijft drijven om zoveel mogelijk te profiteren van de zonnewarmte in het vroege voorjaar. Het water zelf kan nog behoorlijk koud zijn. Naarmate de kikkervisjes zich in het ei ontwikkelen zakt de klomp in en zie je de vorm van het jonge kikkertje veranderen. Onlangs las ik op de site van NEMO kennislink dat kikkers meer met zwangerschap te maken hebben dan ik dacht. Uit de publicatie van het Leids Universitair Medisch Centrum op die site bleek dat kikkers vroeger werden gebruikt als zwangerschapstest. Hierbij maakten ze gebruik van de eigenschap van kikkers dat ze van kleur kunnen veranderen onder invloed van hormonen. Bij groene kikkers werd de hypofyse verwijderd, waardoor de kikker geelwit werd. Wanneer de kikker werd ingespoten met de urine van een zwangere vrouw kwam de groene kleur terug. In de jaren 50 en 60 bestond daar een speciaal instituut voor dat Rana heette (dat is Latijn voor kikker). Als de urine 's ochtends naar het lab werd gebracht, kreeg je 's middags al de uitslag en dat kostte 10 gulden (zo'n 4,5 euro).

Gelukkig hebben we daar tegenwoordig geen kikkers meer voor nodig, zwangerschapstesten maken nu gebruik van bepaalde stoffen uit konijnenbloed. Misschien niet zo rigoureus als het werken met die kikkers, maar nog steeds niet diervrij. In mijn filmpje kun je een kikker zien die door mensen met rust gelaten wordt. Toch is er een plaaggeest aan het werk, want het blijkt dat muggen niet alleen zoogdieren te grazen nemen, maar ook kikkers. Ik zag de mug om de kikker heen cirkelen. Ik bleef filmen want ik hoopte dat de kikker zijn tong uit zou steken om de mug te pakken, maar het omgekeerde gebeurde :). Op het wateroppervlak zie je vijverlopers, die door hun waterafstotende haren op het water kunnen lopen. Let goed op: eentje heeft een minuscule prooi te pakken!


E-mailabonnees kunnen hier klikken om het filmpje te bekijken.