Nu de lente losbarst zal ik af en toe een extra blogje schrijven. 's Avonds is het sinds het ingaan van de zomertijd al weer langer licht. In onze semi-wilde voortuin filmde ik in de avondzon de bloemetjes die het gras versieren: blauwe druifjes, speenkruid, vogelmuur, paardenbloem en het madeliefje. In de plantenwereld is de familie van de composieten of wel samengesteldbloemigen met meer dan 20.000 soorten één van de grootste. Samengesteldbloemig wil zeggen dat de plant twee soorten bloemen heeft. De paardenbloem hoort bij deze familie en heeft lintbloemen (de slippen aan de buitenkant die vijf 'tandjes' hebben) en buisbloemen (in de kern). Ook het madeliefje is een composiet: de witte blaadjes aan de rand zijn straalbloemen, die hebben drie 'tandjes' en het gele hartje zijn buisbloemen. Elk madeliefje heeft ongeveer honderd buisbloemetjes, die elk een zaadje kunnen opleveren. Niet alleen via dit zaad plant het madeliefje zich voort. In de oksels van bladeren groeien stengels die een nieuwe bladrozet kunnen vormen. Hierdoor vormen madeliefjes vaak 'matjes' van bladeren tussen het gras. Veel planten die moeten concurreren met andere gewassen creëren met behulp van zo'n bladrozet een beetje ruimte voor zichzelf en houden hiermee naburige planten op afstand.
Isjtarpoort, Babylon Door fotograaf ALE! wikimedia
Het plantje komt in vrijwel heel Europa en grote delen van Azië voor. Afbeeldingen van de bloemhoofdjes sieren mozaïeken op de oude stadspoorten van Babylon, die dateren uit 575 voor Christus. Het madeliefje stond symbool voor Isjtar, de godin van vruchtbaarheid, liefde, seks en oorlog. In onze streken wordt het plantje in verband gebracht met de heilige maagd Maria. Bekijk mijn filmpje via deze link voor de beste resolutie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten