Glibberen door de blubber om boomkikkers te zien

In de meivakantie waren we in Limburg en één van de natuurgebieden die al heel lang op onze "to do-lijst" stond was De Doort, in de buurt bij Echt. In het voorjaar zijn hier onder andere boomkikkers actief. Waarnemingen van deze beschermde soort zijn niet gedetailleerd terug te vinden op waarneming.nl, dus we besloten een wandeling te maken die ons alle biotopen van De Doort zou laten zien, in de hoop dat we de kikkertjes onderweg zouden spotten. Toen we de wandeling begonnen was het zwaarbewolkt. Niet per sé het beste uitgangspunt om de boomkikkers te zien, want je kunt deze beestjes van enkele centimeters groot het makkelijkst waarnemen als ze zitten te zonnen op (braam)bladeren. 

We parkeerden de auto en hoorden onze eerste koekoek van dit seizoen; een goed begin! Langs de randen van het bos en de Middelsgraaf speurden we naar boomkikkers maar we zagen niet meer dan een slome vuurjuffer, die nog wat zonnewarmte nodig had om actief te worden.

Vuurjuffer

Voor wie het zich niet meer herinnert: het voorjaar van 2024 was erg nat en daar ondervonden we al snel de gevolgen van. Onze voeten zakten weg in glibberige klei en na korte tijd waren onze schoenen egaal bruingrijs. We waren niet de enigen: een das had ook moeite met de modder en liet een spoor van zijn bezoek achter.

Dassenspoor in de blubber, ook uitgegleden, net als wij

We kwamen maar langzaam vooruit en verdwaalden ergens waar het pad ophield. We hadden in de routebeschrijving blijkbaar een afslag gemist. Door sprokkelhout en modder baanden we ons een weg terug. Hier kwamen andere wandelaars ons tegemoet - voor hen moest de ergste modder nog komen :(. We vroegen of ze wisten waar de boomkikkers zich ophielden. Ze gaven ons een beschrijving, die op dat moment duidelijk leek, maar toen we de eerste vijf aanwijzingen hadden gevolgd en een verharde weg overstaken raakten we alsnog het spoor bijster. Langs een veld dat overeenkwam met de beschrijving van de wandelaars konden we de boomkikkers niet ontdekken. Dus vervolgden we de route in onze eigen beschrijving. Toen we wederom aan de rand van een enorme modderpoel stonden, hakten we de knoop door: we zouden teruglopen naar de verharde weg en dan de kortste route naar de auto nemen. We kwamen dus opnieuw langs het beschreven veldje in het bos. Er was echter één verschil: de zon was doorgekomen. 

Biotoop van de boomkikkers

We besloten nog één keer langs de bosranden te speuren. Zoek de boomkikker!

Zoek de boomkikker

Boomkikkers kunnen hun kleur veranderen van lichtbruin tot donkergroen, dus ze kunnen volledig opgaan in hun omgeving. De bruinzwarte rand doet denken aan een bladrand of takje. De zon kwam verder door en elke keer als we met onze ogen knipperden kwamen er kikkertjes bij. Op het laatst zagen we er veertien!

Met onze modderschoenen klotsten we tevreden naar de parkeerplaats. In principe hadden we een paar honderd meter over verharde weg en zandpad kunnen lopen om de boomkikkers te zien. Dus het modderbad was in dat opzicht geheel overbodig. Bij de auto spraken we nog een ander wandelduo. Zij waren de braamstruiken gepasseerd toen er nog geen zon was en hadden geen enkel kikkertje gezien. Dus 'timing is everything'. 

Meer informatie over boomkikkers vind je op de site van Ravon. 

Op de site van Visit Zuid-Limburg vind je een wandelroute door De Doort (die komt niet precies overeen met onze route). 

Eerder schreef ik dit blogje over boomkikkers.