Het leukste kikkertje van ons land vind ik de felgroene, een paar centimeter lange, boomkikker. Op de site van Ravon kun je zien dat er in Nederland nog maar enkele, verspreid levende populaties van de boomkikker voorkomen. Tijdens het filmen kwam ik ook piepkleine jonkies tegen, dus het is goed nieuws dat de kikkertjes zich wel voortplanten in die gebieden. Het liefst zitten boomkikkertjes op bladeren van groene struiken te zonnen, hun schutkleur zorgt dat ze daarbij niet al te veel opvallen. De tenen hebben hechtschijfjes waardoor ze zich goed vast kunnen houden aan bladeren en takken. Je vindt ze dus zelden op de grond, ze klimmen liever door het groen. Van april tot begin juni kwaken de mannetjes. Het geluid kun je ook op de hierboven genoemde Ravon-site beluisteren. Het geluid in het filmpje is een 'artist impression' van kikkergekwaak door de muzikant :). Boomkikkers houden van plantenrijke, zonnige wateren met houtwallen en bosjes. Overdag houdt de kikker zich daar al zonnend redelijk koest, in nacht jaagt hij op vliegende insecten. Eiklompjes, zo groot als een walnoot, worden in het water tussen oeverplanten afgezet. In zo'n klompje kunnen wel duizend eitjes zitten. De boomkikker heeft in de tropen veel familieleden. In Costa Rica zagen we dat de eiklompjes niet in het water werden afgezet, maar tegen de planten boven het water werden 'geplakt'. De luchtvochtigheid in het tropisch regenwoud zorgt dat de eitjes vochtig genoeg blijven. Als ze uitkomen vallen de kikkervisjes in het water. Ze hebben dan in ieder geval het eistadium overleefd zonder opgegeten te worden. Op onderstaande foto's kun je zien dat de ontwikkeling tot kikkervisje helemaal in dat eiklompje plaatsvindt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten