Twee houtduiven die het goed met elkaar kunnen vinden

Vorig jaar schreef ik al eens over het paar- en nestgedrag van de houtduif. In het park leven heel wat paartjes van deze soort. Dus is het nu een drukte van belang met het afbakenen van de territoria. Het mannetje maakt vanuit een hoge positie een glijvlucht, die soms gepaard gaat het luidruchtig vleugelgeklapper. Vrouwtjes inspecteren de territoria en strijken af en toe neer op een tak in de buurt van een mannetje. Het mannetje buigt dan voor het vrouwtje, zoals je in het filmpje van bovengenoemde blog kon zien. Dit heeft dezelfde functie als het kokmeeuwgedrag dat ik onlangs beschreef: kokmeeuwen draaien hun donkere kop weg om minder agressief over te komen op een vrouwtje. En zo is de buiging voor het duivenvrouwtje ook bedoeld. Het mannetje begint op een afstandje en tussen de buigingen door probeert hij haar steeds verder te naderen. De paarvorming is dan nog niet meteen een feit. Het proces kan zo maar een tijdje stilgelegd worden als het ineens weer een tijdje koud weer is. 

Verliefde houtduiven

Maar deze dag in het park was een zonnige dag met een lentetemperatuurtje. Daarom kon ik getuige zijn van de volgende fase in de verlovingstijd van de houtduifjes: het 'minnekozen'. Eerst zag ik ze trouwens synchroon bewegen waarbij de hun vleugels leken te verzorgen en hun hoofd in hun nek legden, dat ging in een behoorlijk tempo. Daarna kroelden ze met hun snavel in elkaars nek. Tussendoor was er een korte pauze om de veren glad te strijken en dan begon het schouwspel opnieuw. Aan het eind bogen ze tegelijkertijd, alsof ze hadden ontdekt dat ze publiek hadden :). Tijdens de razendsnelle paring die uiteindelijk volgde stond de camera net even uit..... 

Bekijk het grappige schouwspel in het filmpje van deze week door hier te klikken.

Ook de gaaien waren weer op liefdespad, daaraan wijdde ik vorig jaar deze blog.