In de kassen van de Leidse hortus

Deze week ben ik naar de Hortus Botanicus van de Leidse Universiteit geweest. Dit is de oudste hortus van ons land (gesticht in 1590) en tevens de oudste van West-Europa. Meer over de geschiedenis van deze botanische tuin kun je lezen via deze link. Deze hortus heeft onder andere een mooie collectie vleesetende planten. Gewapend met de macrolens ben ik al dat moois eens gaan bekijken. In het filmpje zie je een slideshow van een aantal macro-opnames die ik daar gemaakt heb, lekker droog in de kassen terwijl het buiten regende.

In het filmpje zie je meerdere opnames van (lange) zonnedauw. Dat is het plantje met die stekels en kleine druppeltjes eraan. Deze planten leven op bodems die nauwelijks voedsel bevatten: in de meeste gevallen moerassen maar ook wel erg droge grond. Voor mineralen zijn ze aangewezen op voedsel dat door de lucht komt: insecten die worden aangetrokken door de glinsterende druppels. Die zijn heel kleverig en het insect komt niet meer weg van de plant. Je zag op sommige foto's één of meerdere insecten op de plant zitten. Na de vangst rolt het blad om het insect heen (ook dat zie je op een foto) en scheidt verteringsenzymen uit om de voedingsstoffen (zoals stikstof) op te nemen. De lange zonnedauw is in Nederland beschermd en erg zeldzaam. Alleen in Drenthe vind je 'm nog. Onderstaande tekening komt uit de Flora Batava, afbeelding en beschrijving der Nederlandsche Gewassen (1893).