In de winter roesten (rusten) ransuilen vaak in grotere groepen, 10 of 20 van deze vogels bij elkaar is dan geen uitzondering. Verscholen tussen de takken, het liefst in coniferen zodat niemand ze ziet, dutten ze de hele dag. Deze ransuil heb ik afgelopen zomer gefilmd. De uil zal in een appelboom bij vrienden en ik filmde vanuit het huis om het dier niet te verstoren. Op een gegeven moment werd zijn interesse toch gewekt over wat ik daar binnen stond te doen. De uil buigt zich aandachtig voorover en blijft me nieuwsgierig aanstaren. Wie bekijkt wie in de film? De meeste vogels hebben ogen die niet kunnen bewegen, zoals wij onze ogen naar links en rechts kunnen laten kijken terwijl we ons hoofd stil houden. De oplossing voor de vogel zit in een wendbare nek, waardoor hij achterom kan kijken zonder zijn lijf te bewegen. Uilen zijn daar bijzonder goed in en kunnen hun kop meer dan 180 graden draaien.
Uilen gaan 's nacht op jacht naar voedsel. Ze lokaliseren hun prooien op het gehoor maar hebben ook speciale aanpassingen aan hun ogen. Een korte brandpuntsafstand zorgt ervoor dat weinig licht verloren gaat. Het netvlies heeft veel lichtgevoelige cellen (de zogenaamde staafjes), en krachtige oogspieren laten het oog snel scherp stellen. In tegenstelling tot veel andere vogels, die ogen aan de zijkant van hun kop hebben, kijken beide ogen van de uil naar voren, waardoor ze goed diepte kunnen zien en afstanden goed kunnen inschatten. De borstels rond de snavel zijn trouwens ook gevoelig, een beetje zoals de snorharen van zoogdieren. Al met al ziet zo'n uil dus een stuk beter dan de mens. Maar wij winnen het weer op smaakzin. Vogels hebben maar 25-70 smaakpapillen en wij 10.000. Dus echt genieten van de smaak van zijn eten zal de vogel niet. Waarschijnlijk dient de smaakzin bij vogels alleen om het juiste voedsel te selecteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten