Baltsende eidereenden in mijn 500ste blog

Regenluchten op Texel...

Zoals je in mijn eerdere Texelblog kon lezen hadden we in de krokusvakantie niet echt geluk met het weer. Toch "heb elk nadeel, z'n voordeel" zoals onze nationale voetbalheld ooit zei: er waren zeer fotogenieke lichtomstandigheden voor en na de buien. Soms was het ook een kwestie van niet achterom kijken. Waar een dreigende lucht achter ons hing, liepen we de zon tegemoet en dat gaf een heel andere 'vibe' :).

...en af en toe ook wat zon

De wind loeide om onze oren, maar dat betekende ook dat de golven er machtig uit zagen. In dit golvenspel lieten eidereenden zich meedeinen, misschien zie je het koppie van een mannetjeseider rechtsonder tussen het schuimende water.

Zie je de eidereend?

Mannetjeseiders vind ik persoonlijk één van de mooiste eenden, hun zwart/witte verenkleed wordt opgefleurd met een prachtige olijfgroene kleur in de nek en een beige/roze borst. Het is een kustvogel die je moet zoeken in het zoute water. Je vindt ze vooral rond de noordelijke kusten van Europa, Noord-Amerika en Oost-Siberië. Het broedgebied strekt zich uit van arctische streken tot in de gematigde klimaatzone (Scandinavië, Noord-Engeland, Denemarken, IJsland en Oost-Groenland). De eider heeft zijn broedgebied geleidelijk naar het zuiden verplaatst. Rond 1800 werden de eerste broedgevallen in het Deense waddengebied gerapporteerd, en in 1906 broedde de eerste eider op Vlieland. Daarna steeg het aantal sterk, maar daalde weer vanaf de jaren zestig. Door vergiftiging met bestrijdingsmiddelen overleefden te weinig vogels. Na maatregelen rond deze bestrijdingsmiddelen trad een spoedig herstel in en rond de eeuwwisseling was het aantal broedparen gestegen tot 10.000. Daarna nam het aantal weer af. Nu lag de oorzaak waarschijnlijk bij de verslechterde voedselomstandigheden in de Waddenzee. In 2018 werd het aantal broedparen helaas nog maar geschat op ongeveer 3500. 

Op een dag met minder wind lukte het om de eidereenden wat beter in beeld te krijgen, helaas was het  grauw weer waardoor de kleuren weer minder tot zijn recht komen.

Eider man

Eider vrouw

Het fotograferen was nog lastig genoeg, want eiders leven van zeeplanten, weekdieren, schelpdieren, vissen en andere kleine zeedieren, die ze al duikend opvissen. Dus als ik er net één in focus had, kon het zomaar zijn dat op de foto alleen het puntje van de staart van de duikende vogel in beeld was... De schelpen worden overigens in zijn geheel ingeslikt en in de gespierde maag vergruisd.

Het woord eider is verwant met het IJslandse woord æðarfugl, dat donsvogel betekent. Ook de wetenschappelijke naam Somateria mollissima duidt op het dons; het betekent zoveel als vogel met zeer zacht wollichaam. De vogels maken hun nest in de duinen en bekleden dit met hun dons. De eieren liggen dan in een heerlijk zacht en warm nestje. 

Foto: Paul Gierszewski (Gierszep) - Own work, CC BY-SA 4.0 Wikimedia

Maar voor het zover is, moet er eerst gebaltst worden. Op NatureToday zag ik vandaag een prachtig filmpje van dit schouwspel, gemaakt door Dwaalfilm. Dat kun je bekijken door hier te klikken. Aan het eind van deze opnamen gaan de vogels op de wieken. Eiders zijn snelle vliegers en halen wel 113 km per uur!

Dit is mijn 500ste blog in Natuurnotities. Ik bedank hierbij alle lezers, en met name de trouwe lezers uit de harde kern, die al mijn verhaaltjes vanaf 2016 hebben gelezen. Een deel van hen was al van de partij toen mijn blogs op de site van de gemeente Alphen aan den Rijn verschenen (tussen 2006 en 2011). Ik hoop nog vele natuurblogs te kunnen schrijven en hopelijk blijven ze interessant genoeg voor jullie om ze te lezen. Dank!