De winter sloeg nog even toe

Na maanden van kwakkelweer was ik al ingesteld op de naderende lente. Maar de winter sloeg de afgelopen week toch nog even hard toe. Het begon te vriezen en langzaam ontstond er ijs op het water. De watervogels kwamen noodgedwongen samen in de wakken. Daar zorgen ze met zijn allen dat het water zo lang mogelijk open blijft. Het water is namelijk verdeeld in twee lagen: een zwaardere laag van 4 graden en daarbovenop een lichtere laag van 0 graden. De eenden trappelen met hun pootjes het warmere water naar boven en houden zo een wak langer open. De harde wind helpt een handje mee, want die zorgt ook dat het warmere water naar boven komt. Ondanks de lage temperaturen duurde het op sommige wateren dus langer eer het water bevroor dan in een windstille periode. Aan het begin van de koude periode maakte ik dit filmpje over het dunne ijs in de polder.



Al snel daarna reisden we af naar Twente, waar de temperaturen nog lager waren dan in de rest van het land. Ook daar groeide het ijs snel en viel er een laagje sneeuw. Samen met de keiharde wind leverde dat gevoelstemperaturen op van -15 tot -20 graden. Maar het landschap zag er sprookjesachtig uit. In een schuurtje zagen we een steenuiltje dat zich op de vensterbank van het vervallen gebouwtje zat op te warmen in de zon. Het is een typische bewoner van kleinschalig agrarisch landschap, dat in Twente nog volop te vinden is.

In zo'n gevarieerd landschap met heggen, weitjes, houtwallen en knoestige bomen vindt de steenuil op korte afstand alles wat hij nodig heeft: muizen, kikkers, insecten, regenwormen en jonge vogeltjes. De vogels heeft het formaat van een merel - in het Engels heet-ie 'little owl' (kleine uil) - maar door zijn opgezette veren lijkt hij groter. Met 180 gram (mannetje) en 200 gram voor het vrouwtje zijn het echte lichtgewichten. Des te verrassender is het dat een steenuil ook wel eens een rat als prooi vangt. Ratten zijn net zo zwaar of zwaarder dan een steenuiltje. Daar zullen ze dus niet mee wegvliegen! De broedperiode begint half april en duurt ongeveer een maand. Daarvoor zoeken de uiltjes natuurlijk holtes in knotwilgen, een rustig hoekje in een gebouw of een steenuilenkast. Heb je interesse om het wel en wee van deze parmantige uiltjes met hun strenge blik een tijdje te volgen? De Vogelbescherming heeft in het kader van Beleef de lente webcams bij een steenuilennestkast opgehangen. Klik op deze link om naar de website te gaan.

In mijn filmpje van onze dagen in Twente duikt er al even eentje op en verder kun je genieten van de mooie landschappen, kramsvogels en een boomklever.

E-mailabonnees kunnen hier klikken om naar het blog te gaan en beide filmpjes te bekijken.