We komen al zo'n jaar of twintig met enige regelmaat op Texel, maar blijkbaar waren we er niet eerder in de tijd dat de sneeuwklokjes massaal bloeiden. Tijdens ons recente bezoek aan het eiland las ik in het Texelkrantje dat er in het bos de Dennen veel van deze mooie bloemetjes bij elkaar groeien. Dat moest ik natuurlijk zelf gaan zien.
 |
| Sneeuwklokjes op Texel langs het fietspad |
Vorig jaar schreef ik al eens een blog over sneeuwklokjes naar aanleiding van een wandeling langs de Platsbeek (klik hier). Daarin kun je lezen welke speciale voorzieningen het plantje heeft om te kunnen bloeien in zo'n koude periode. Vandaag zal ik iets meer vertellen over hoe de sneeuwklokjes in zo grote getalen op het eiland terecht kwamen. Zoals ik ook al in mijn eerdere blog schreef, komen sneeuwklokjes niet van nature voor in Nederland. Alle bolletjes zijn ooit door mensen hier geïntroduceerd. Meestal was dat bedoeld om tuinen van landgoederen of kloosters te verfraaien. Op Texel werden de bolletjes echter commercieel geteeld. In Frankrijk groeiden de sneeuwklokjes in overvloed in de bossen langs de Loire. Omdat ze daar zowat als onkruid werden beschouwd, mocht iedereen de bolletjes uitgraven. Texelaars vertrokken in de jaren 50-60 van de vorige eeuw met busjes richting Frankrijk en kwamen beladen met sneeuwklokjes terug. Sneeuwklokjes bloeien graag in het bos. De Dennen, een bos dat in het begin van de vorige eeuw was aangeplant op Texel voor de houtproductie, was een ideale groeiplaats. Omdat er voorlopig nog geen hout geoogst kon worden, wilde Staatsbosbeheer wel enkele percelen in het bos verpachten voor de bollenteelt. Dat was overigens al eens eerder geprobeerd, maar die eerste poging was niet zo succesvol. Een stuk elzenbos bij de Ploegelanden van 0,7 hectare werd per 1 september 1932 voor 55 gulden per jaar verpacht aan mevrouw Schilpzand-Nieuwenhuis.
 |
| Sneeuwklokjes |
De teelt of verkoop ging blijkbaar niet goed want op 6 maart 1936 werden de sneeuwklokjes publiek geveild vanwege achterstallige pacht. De teelt die vanaf de jaren 50 op gang kwam bloeide tot 1980. Toen bepaalde Staatsbosbeheer dat De Dennen natuurlijker beheerd zouden worden. Niet de houtproductie maar de natuurwaarden van het bos stonden vanaf dat moment voorop. De sneeuwklokjesteelt paste daar niet meer bij, mede omdat daarvoor de bodem bemest moest worden. De kwekers kregen nog een paar jaar de tijd om zo veel mogelijk bollen te oogsten. Blijkbaar is niet alles geoogst want door de resterende bolletjes, die zich hebben vermeerderd kun je aan het eind van de winter nog steeds genieten van een wit tapijt tussen de bomen. Er is trouwens nog steeds een sneeuwklokjesbollenteler op het eiland, in de buurt van Den Hoorn, die vele verschillende variëteiten kweekt. Maar niet meer in de bossen dus. Ik filmde de sneeuwklokjes op een zonnig moment. De dag ervoor had het flink geregend, dus er hing een lichte waas van nevel in het bos. Vogelzang klonk rond om ons, vooral de roodborstjes lieten zich horen en zien (plus 'n groenling). Het was met recht een sprookjesachtige sfeer daar.
Bekijk de Texelse sneeuwklokjes door hier te klikken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten