Hoewel de zon aan het eind van onze eerste middag op Texel even onder de wolken uitkwam om ons te trakteren op een mooie zonsondergang, bleef de volgende dag vrijwel bewolkt. We stonden vroeg op om de zon te zien opgaan boven het wad, maar die liet zich dus niet zien. De blauwe kleur van het vroege uur maakte veel goed. In het haventje van De Cocksdorp zat een groepje steenlopers te rusten op een stukje van de pier. Het werd lichter en ze vlogen op. Toen ik me omdraaide ontdekte ik dat ze tussen de stenen van de waddendijk op zoek waren gegaan naar eten. Met hun stompe snavel draaien ze wier, schelpen en steentjes om, op zoek naar insectjes, kreeftachtigen, wormen en ander klein spul. Ze eten ook aas als ze dat tegenkomen. Of ze maken gebruik van een list. Meeuwen en kraaien houden van schelpdieren, maar hun snavel is niet geschikt om die te openen. Ze laten zo'n schelp dan vallen vanaf een bepaalde hoogte zodat die stukbreekt. Steenlopers hebben dat door: ze herkennen het geluid van de vallende schelpen en zorgen dat ze in buurt zijn. Met een beetje geluk zijn ze net iets eerder bij het smakelijke voedsel dan de neerdalende vogel.
Uit de Crossley ID Guide - Wikimedia
De vogeltjes broeden niet in Nederland, maar zijn een groot deel van het jaar te vinden langs onze kustlijn. Van en naar hun broedgebied leggen ze indrukwekkende afstanden af. Scandinavische broeders kunnen tot in Zuid-Afrika worden gezien en wij krijgen vooral Canadese gasten op bezoek. Steenlopers die van geolocators waren voorzien gaven hun vluchtgedrag op het zuidelijk halfrond prijs. In zes dagen vlogen ze non-stop van Australië naar Taiwan, maar liefst 7600 km. Toen ze daar hun maag weer hadden gevuld, vlogen ze naar China, om daarna nog eens 5000 km af te leggen naar hun broedgebied in Siberië. Ín het filmpje zie je ze in winterkleed. Het plaatje uit Crossley ID Guide laat (ook) zien hoe ze er in broedkleed uitzien.
E-mailabonnees kunnen hier klikken om het filmpje te bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten