Van Sinterklaas kreeg ik een geweldig fotoboek van Ansel Adams (1902-1984), wat mij betreft de koning van zwart/wit landschapsfotografie. Als jongen struinde hij door de natuur in de buurt van zijn woonplaats San Francisco, Californië. Zijn eerste camera van een Kodak no 1 Box Brownie, een soortgelijke camera heb ik van mijn opa geërfd. Ik heb daar echter nooit mee gefotografeerd, simpelweg omdat ik geen idee had hoe dat moest. Al snel ontsteeg Ansel de amateurstatus en de waardering voor zijn werk steeg. Hij maakte foto's van de nationale parken van de Verenigde Staten en kreeg daarvoor drie Guggenheim-prijzen. Ik vergaap me aan zijn foto's omdat de contrasten waarmee hij de landschappen heeft vastgelegd ongelooflijk zijn. Iedereen die wel eens een foto maakt weet dat, zodra je een donker voorwerp als onderwerp neemt, de rest van de opname wel erg licht uitvalt. En een persoon in de sneeuw wordt al gauw een silhouet. Ons oog bekijkt dat soort contrasten heel wat genuanceerder dan een camera. Maar Ansel Adams combineert donkere bergen en sneeuw schijnbaar moeiteloos op een perfecte manier. Hij heeft hiervoor zelf een zonesysteem ontwikkeld van 10 tinten, van helemaal zwart tot helemaal wit. Al bij het belichten hield hij rekening met het gewenste eindresultaat en in de donkere kamer voegde hij daar speciale effecten bij het ontwikkelen en afdrukken aan toe. Heel ingenieus in het analoge tijdperk. Je kunt het werk bekijken op zijn website, dat is echt een aanrader. Behalve fotograaf was hij overigens ook natuuractivist: hij streed voor behoud van 'wildernisnatuur'. Zijn motto: "I hope that my work will encourage self expression in others and stimulate the search for beauty and creative excitement in the great world around us" spreekt me bijzonder aan. Tijdens een grijze dag, waarop niet veel te beleven viel in de Amsterdamse Waterleidingduinen, heb ik de knop van mijn camera daarom maar weer eens op 'zwart/wit' gedraaid, om mijn creatieve experiment van afgelopen herfst een vervolg te geven. Tijdens het filmen kwam het Engelse woord 'solitude' in me op. Dat betekent verlatenheid en eenzaamheid. Het landschap straalde vooral het eerste uit en de meeste dieren zijn 'eenzaam' in beeld. De zwart/wit opnamen versterken dat gevoel wat mij betreft.
E-mailabonnees kunnen het filmpje bekijken door te klikken op deze link.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten