zondag 5 februari 2017

Sneeuw, ijs en een waterspreeuw

Afgelopen weekend zijn we in de Harz geweest om onze kennis van diersporen verder uit te breiden. In de sneeuw konden we de sporen mooi volgen en veel leren over diergedrag. Ik zag er mijn eerste eekhoornnest, iets waar ik al jaren naar op zoek was. Daarover meer in de blog onder dit bericht. De koude temperaturen in de ochtend (tot - 13 graden) waren snel vergeten wanneer de zon hoger aan de hemel klom. Rond het middaguur was het meestal rond het vriespunt. In het filmpje zie je een impressie van de besneeuwde landschappen in de Harz. Naast alle sporen, zagen we een waterspreeuw in een beekje vlak bij onze overnachtingsplaats. Hij zat rustig te zingen op een stuk ijs langs het stromende water. De zang (en ook de roep) van de waterspreeuw is luid en hoog, zodat het geluid boven het stromende water uit klinkt. Zo kunnen de vogels over grotere afstanden met elkaar communiceren, ondanks het omgevingsgeluid. Vanaf minuut 2 in het filmpje hoor je 'm zingen. Waterspreeuwen zijn de enige zangvogels die in het water leven. Ze duiken in snelstromend water op zoek naar insecten. Om te kijken waar een hapje te halen valt, gaan ze op een steen zitten met hun kop onder water. Vervolgens lopen ze onder water op zoek naar voedsel. De vleugels helpen hen om op hun plaats te blijven en vooruit te komen met de stroom mee. Tegen de stroom in klampen ze zich vast aan stenen. Ik ben meerdere keren terug gegaan naar de plek waar het beestje zat, maar na het fluitconcert heb ik hem niet meer terug gevonden. Ik had graag het fourageergedrag gefilmd. Als het water waar ze leven dichtvriest vliegen de spreeuwen stroomafwaarts naar grotere rivieren en soms zelfs tot aan zee. Zo ver was het hier nog niet, ongeveer de helft van het water was nog open om op zoek te gaan naar voedsel.



Geen opmerkingen: