Mijn man heeft onlangs een lifter meegenomen, een rustig type met een wollig beige-met-groen jasje. Hij vond 'm op de achterruit van zijn auto en verwachtte dat-ie wel weg zou vliegen als de auto startte, maar hij bleef rustig zitten tijdens het autoritje van een kilometer of zes. Mijn man had zelfs de tijd om mij te waarschuwen toen hij thuiskwam: "er zit een mooie vlinder op mijn auto". En toen ik de camera pakte en hem van alle kanten fotografeerde bleef de lindepijlstaart nog in positie. Hij (mannetjes van deze soort zijn wat groener en vrouwtjes meestal wat meer oranjeroze) zag er kakelvers uit, dus ik dacht dat hij misschien nog op temperatuur moest komen. Maar er kan nog een reden zijn dat het beestje zich zo rustig hield. De lindepijlstaart heeft geen tong want hij eet niet meer in het vlinderstadium. Als hij te veel vliegt is hij in twee dagen door zijn energievoorraad heen en als hij binnen die tijd geen partner vindt, komt er geen nageslacht.
Ook de eikenpijlstaart en populierenpijlstaart behoren tot de niet-voedende pijlstaarten. Er zijn ook pijlstaarten die wel nectar zuigen, zoals de windepijlstaart en de kolobrivlinder. De doodshoofdvlinder is ook een voedende pijlstaart, maar die eet honing die hij rooft van bijenvolken.
Pijlstaarten zijn nachtvlinders, reden om lekker dik behaard door het leven te gaan omdat ze zich niet in de zon kunnen opwarmen. Met een beperkte energievoorraad die je niet kunt aanvullen heeft het weinig zin om rond te fladderen op zoek naar een geschikte partner. Veel nachtvlinders laten geur daarom het werk doen. De vrouwtjes scheiden feromonen af, die mannetjes dank zij hun gevoelige, geveerde antennes op grote afstand kunnen ruiken. Hebben ze elkaar gevonden dan kan de paring uuuuren duren. Onze lifter heeft trouwens geluk gehad dat hij werd afgeleverd vlak bij zijn waardplant. De eitjes worden afgezet op lindes en soms ook op berk of els. En die bomen zijn toevallig in onze straat ruim voorhanden, dus de kans dat hij hier nog een partner vindt is niet uitgesloten. De vlinder was dan wel met een vreemde man meegegaan, maar het is goed afgelopen :).
Bij de vlinders zie je trouwens geen pijl aan de staart maar bij de flinke rupsen wel. Op onderstaande foto zie je een rups vlak voor de verpopping, dan worden ze paarsbruin. Daarvoor zijn ze heldergroen van kleur.
 |
| Foto: L. B. Tettenborn, Wikimedia |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten