"Bij een 20-jarige man werden verschijnselen van een doornappel-intoxicatie waargenomen: onrust, desoriëntatie, hallucinaties, euforie, en verder droge en rode huid en symmetrisch wijde pupillen. (.....) Er lijkt een heropleving te zijn van het gebruik van doornappels (Datura stramonium) als hallucinogene drug. Bij matige intoxicaties kan worden volstaan met maagspoelen met achterlating van actieve kool, terwijl bij ernstige intoxicaties fysostigmine een geschikt antidotum is." Dit (deel van een) artikel uit het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde uit 1997 geeft aan dat de doornappel geen onschuldig plantje is. De 20-jarige was half ontkleed, gedesoriënteerd en hallucinerend aangetroffen op een parkeerplaats. Hij dacht met zijn vrienden in een kamer te zitten en tussen zijn vingers voelde hij een (niet aanwezige) sigaret. Hij had met vrienden doornappelpitten gegeten in de hoop op een 'trip'. Hij kon blij zijn dat hij na een maagspoeling het ziekenhuis de volgende dag weer kon verlaten. Als je er per ongeluk te veel van neemt, kun je het niet navertellen. De zeer giftige plant groeide oorspronkelijk in Noord-Amerika en is inmiddels over de wereld verspreid. Hij houdt van kalkrijke grond, vandaar dat hij in de duinen veel voorkomt. De kelkvormige bloemen bloeien van juli tot en met oktober. Soms zijn ze wit, soms lila/lichtpaars. De zaden groeien in eironde dozen. Eerst zijn die donkerroodbruin, als ze uitgroeien worden ze heldergroen. Tegen de tijd dat de zaden rijp zijn, zijn de dozen vergeeld en barsten ze open. De zwarte zaden lijken erg op de zaden van voedselgewassen zoals boekweit en gierst. Hierbij treedt de doornappel op als akkeronkruid, ze gedijen op bewerkte grond. Alle delen van de plant zijn giftig en de hoeveelheid gif kan per blad verschillen. Je doet er goed aan om de plant alleen te bekijken, bijvoorbeeld in mijn filmpje van deze week (e-mailabonnees klik hier).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten